7 jaar Curaçao!
Donderdag zijn we teruggekomen van onze oriëntatiereis op Curacao en Aruba. We kunnen terugkijken op een hele bijzondere en intensieve week! We hebben verschillende mensen ontmoet, projecten bekeken, veel gepraat, gebeden en ondertussen genoten van de mooie eilanden. Het meest bijzonder vonden we het om te merken hoe God leidt. We beginnen er inmiddels aan te wennen dat God geen 5-jaren-plan geeft waarin precies staat uitgestippeld wat we allemaal moeten gaan doen (al zouden we dat soms best wel fijn vinden :)). Hij leidt stap voor stap. Zijn woord is een lamp voor onze voet, geen groot licht wat de complete route verlicht. Zo bijzonder, al die stapjes die Hij laat zien. We leren steeds weer om echt alleen op Hem te vertrouwen, naar Hem op te kijken als een kind aan de hand van Zijn Vader ‘papa, waar gaan we nou heen?’.
De zondag voor vertrek werden we door de prediking echt bemoedigd op de juiste weg te zijn. Nadat onze reis in de mededelingen werd genoemd en er voor ons werd gebeden, openende de spreker Gods woord in Johannes 9 en viel ons oog op de volgende tekst:
Johannes 9:7
en Hij zei tegen hem: Ga heen, was u in het badwater Siloam (wat vertaald wordt met: Uitgezonden). Hij dan ging weg en waste zich en kwam ziende terug.
Wij wisten dat we op Curacao zouden verblijven op het terrein van stichting Siloam, en dit was voor ons een bevestiging dat we tijdens deze reis het verdere plan zouden ontdekken en ook antwoorden zouden krijgen op onze vragen die we hebben over de volgende stappen we mogen nemen. Gods belofte aan ons was ‘ziende’ terug te komen en aan die belofte heeft Hij zich gehouden.
De eerste dag op Curacao vond ik (Esther) heel lastig. De mooie, luxe kant van Curacao hebben we overgeslagen, we reden direct door naar de armere kant van het eiland. Ik voelde me ‘vreemd’, onzeker, alles onbekend, moe, geliefden mijlenver weg. Maar juist toen ik zo zwak was merkte ik hoe dichtbij God is en dat Hij voor me zorgt. Ik realiseerde me hoe erg ik m’n eigen gang ga op de momenten dat ik me niet zo zwak voel. Waarom zoek ik Hem niet altijd zo?
Dinsdag, onze reisdag, was een zware dag. Met enige vertraging vlogen we naar Curacao, daar aangekomen mochten we 2,5 uur in de rij gaan staan bij immigratie. Ruim 3 uur later dan gepland waren we eindelijk op onze plek van bestemming. Mede door het warme ontvangst van Robert en Durkje de Vries op Siloam kwamen we langzaam weer een beetje bij. De vier dagen die volgden stonden in het teken van het bezoeken van verschillende projecten in Soto en afspraken met mensen die daar een stichting hebben die iets doet voor de kinderen in die buurt. Het viel ons op dat er veel verschillende kleine stichtingen zijn met allemaal afzonderlijk een prachtige bediening. Al pratend ontdekten we dat veel mensen op Curacao zijn begonnen onder grote organisaties, maar hier meestal zijn vastgelopen door problemen. Het vaak grote verschil in cultuur en visie, conflicten, machtsstrijd, miscommunicatie zijn veel genoemde problemen. Sommige werkers zijn opgebrand weer naar huis gegaan, anderen zijn gestopt bij de grote organisatie en zijn hun eigen stichting gestart om verder te gaan met het werk wat ze zo graag willen doen.
De Open Poort
Op woensdag hebben we gesproken met het bestuur van De Open Poort. Zij doen prachtig werk onder de kinderen uit het dorp Soto. Op de middag hebben we de kinderclub bezocht, hier horen ruim 25 kinderen elke week over de liefde van Jezus. Mariesola neemt hierin het voortouw en zij doet dit met erg veel passie en ongelofelijk goed. Veel van de kinderen worden opgehaald met het busje en ook weer thuisgebracht.
Compassions
Op donderdag hebben we Samuel en Galina ontmoet, zij runnen een gezinshuis op het terrein van Siloam en bieden aan 3 Antilliaanse tieners een warm thuis. Daarnaast spreekt Samuel op Siloam en bij Iglesia Bida Nobo, een gemeente in Willemstad en is Galina onderdeel van het bestuur van De Open Poort. Met Samuel en Galina was de omgang heel vertrouwd, we hadden al snel het gevoel hen jaren te kennen en we hebben de rest van de ochtend en begin van de middag met hen doorgebracht. Dit is de website van Compassions: www.compassions.nl
Siloam
Vrijdag hebben we gesproken met Herman Gijsbers, al 25 jaar werkzaam op Curacao en ‘papa’ voor veel kinderen op Siloam. Erg mooi om te zien hoe God de bediening op Siloam zegent en hoe Herman samen met Beb, zijn vrouw, aan verschillende kinderen met een chronische ziekte of een verstandelijke beperking een veilig thuis bieden. Op Siloam voorzien ze de armste gezinnen uit de buurt van voedselpakketten en daarnaast is het KinderZorgPaviljoen op Siloam. Hier wordt vanaf begin april gestart met het opvangen van kinderen die ontslagen zijn uit het ziekenhuis. Robert en Durkje zijn voor het KZP naar Curacao gekomen, zij werken aan de voorbereidingen voor de opening en geven nu een aantal kinderen school.
Aruba
Zaterdag zijn we met een klein vliegtuig naar Aruba gevlogen en hebben daar Frits en Jantine weer ontmoet. Het was erg goed om op Aruba te zijn en op te trekken met het gezin van Frits en Jantine. Frits had een geweldige auto voor ons geregeld waar we tijdens ons verblijf gebruik van konden maken. Zondag hebben we de dienst van Leef! Aruba bezocht en werden we echt bemoedigd door de aanwezige Nederlanders. Mooi om te zien hoe deze gemeente groeiende is en hoe Christian en Nathalie echt een visie hebben voor dit werk. De zondagmiddag hebben we heerlijk genoten van het strand en de zee. Eva en Matthias hebben wel 10x gevraagd of God al had verteld waar we gingen wonen. Het afscheid van de kids op maandag was lastig, dit gezin heeft een hele speciale plek in ons hart gekregen.
B&B Blenchi
Tijdens de laatste 2 dagen op Curacao hebben we kunnen genieten van het prachtige landschap, de stranden en de zee van Curacao. We verbleven in Bed&Breakfast Blenchi, een fantastische plek gerund door Nederlanders, een ware oase van rust om alle indrukken en gesprekken op ons in te laten werken. We hadden ons geen betere plek kunnen wensen om te verblijven en hebben deze laatste 2 dagen echt gebruikt om alles terug bij God te brengen en tijd genomen om alleen met Hem in de stilte te zijn.
We zijn onder de indruk gekomen van de bewogenheid van mensen, van de nood op Curacao en overweldigd door alles wat er nog gedaan kan worden. We zijn hier naartoe gekomen om duidelijkheid te krijgen, maar eigenlijk duizelde het ons na de eerste dagen alleen maar meer. Maar wat gaaf om midden in onze verwarring te merken dat God leidt. Bijvoorbeeld tijdens de clubmiddag op de ‘Open poort’. Mariesola vertelt de kinderen het bijbelverhaal, in het Papiamento, wat we dus niet kunnen volgen. Maar de flanelplaat die ze neerzet raakt ons direct: de zee, een vissersboot en Jezus! Een terugkerend thema in ons proces… Gaandeweg ontdekken we dat het niet het verhaal is van Petrus die uit de boot stapt, maar van Jezus die zegt ‘gooi je netten uit aan de andere kant’ en de wonderbare visvangst. Voor ons ook een bijzondere geschiedenis, door deze tekst is Lucas 10 jaar geleden op een bijzondere manier bevestigd om op fotografie over te stappen in plaats van te blijven bij bouwkunde. Een voor velen onverwachte keuze die er toch voor heeft gezorgd dat we nu de mogelijkheid hebben om deze stappen te maken.
Ook de dagen op Aruba waren bijzonder. Mooi om vrienden te ontmoeten, samen te bidden, plezier te hebben en een prachtige dienst mee te maken van Leef! Aruba. Een mooi samenzijn met bekende en nieuwe broers en zussen en een bijzondere preek over Numeri 9: ‘Volg die wolk!’, over Gods leiding. Hoe we op Hem moeten letten, niet blijven hangen als Hij wil dat je verder gaat, niet voor Hem uit te rennen, maar gevoelig zijn voor Zijn leiding. Hoe Hij het volk met een grote omweg naar hun bestemming leidde, en hoe Hij dat soms ook doet in ons leven, ons klaar te maken voor de taak die Hij voor ons heeft (bij SuperMario sta je ook niet in level 1 tegenover ‘de grote eindbaas’. Je oefent eerst met de paddestoeltjes :D).
De laatste dagen namen we even wat afstand van alles wat we gehoord en beleefd hadden. We namen de tijd om alles te laten bezinken, overdenken, te lezen, te bidden. En we kregen helder wat onze visie is, het plekje wat wij willen innemen: kinderen en tieners bereiken dmv kampwerk en het verlangen om een aantal kansarme kinderen op te nemen in ons gezin. En door alles wat we gehoord hebben lijkt het ons belangrijk om ons niet direct in allerlei taken te storten en nieuwe dingen op te zetten, maar om eerst de tijd te nemen om te settlen als gezin, het Papiaments te leren en de cultuur goed te leren kennen. Dat zouden we graag willen doen door mee te werken in het kinderwerk van de Open Poort, te ondersteunen bij activiteiten op Siloam, samen te werken met Samuel en Galina, die een gezinshuis hebben en het leek ons tof om ons aan te sluiten bij de gemeente ‘Bida Nobo’ en mee te gaan werken in het tienerwerk.
Tijdens onze reis hebben we een gesprek gehad voor een huis op Curacao dat ons perfect leek om ons werk in te starten. Maar dit liep toch anders dan wij ons hadden voorgesteld, de eigenaar van het huis had na gebed besloten het huis niet aan ons, maar aan een ander stel te gaan verhuren. Dit hoorden we kort voor ons vertrek terug naar Nederland. Toch waren we volledig in de rust gekomen en vertrouwden erop dat God iets beters voor ons had. Net thuisgekomen werden we gebeld door de voorganger van de gemeente ‘Bida Nobo’ met de vraag of we als jeugdwerkers een taak willen oppakken bij hun in de gemeente. Het mooie is dat er voor deze taak een huis beschikbaar is direct aan het jeugd centrum! Het is elke keer weer verrassend hoe God werkt. Wij zien hier heel duidelijk Gods leiding in en gaan de komende tijd ontdekken hoe deze weg verder loopt.
Moe, maar vooral dankbaar en onder de indruk van Gods leiding en trouw, kijken we terug op deze reis. Vol vertrouwen verder…
Related posts
Hoi Lucas en Esther,
Een mooi en duidelijk verslag van jullie orientatiereis!
Gods zegen en leiding bij jullie volgende stap!
Wow, wow wow! Wat geweldig mooi om te lezen! Super tov lieve mensen, Gods zegen!
Groetjes Jan en Roos van Vuuren
Lieve Lucas en Esther
Bedankt voor het delen van jullie bijzondere proces.
Ik ben onder de indruk van hoe God jullie leidt en voor jullie zorgt!
Zet je voet maar op het water. Zet je voet maar op het meer. Kijk niet naar de woeste golven. Kijk gewoon maar naar de Heer! (Kinderliedjes van Ellie en Rikkert)
Liefs Dorothea
Wauw! Ik werd even stil toen ik las over de Open Poort!
Corri en Elbert die het voorheen draaiende hielden, ken ik nog vanuit mijn jeugd. Ik ging toen wel eens mee naar de Open Poort in Utrecht. Later hadden ze dit voortgezet in Curaçao en leverden ze geweldig werk! Ik vond het altijd geweldig om te horen hoe de kinderen uit de straten werden opgepikt of hoeveel knuffels ze wel niet uitdeelden voor de kinderen.
Maar vooral hoeveel liefde de kinderen kregen en hoe enthousiast ze werden!
Het zou heel mooi zijn als jullie het werk konden voortzetten!
Succes met alle regelingen, oriëntaties en volgende stappen!