Het verhaal van Esther

Esther:
Ik had me geen betere jeugd kunnen wensen: geboren in een gezin vol liefde, waar ik van mijn ouders al jong hoorde over Gods liefde voor mij. Op de zomerkampen van ‘in de Ruimte’ koos ik al jong ik dat ik mijn leven aan die God wilde geven.

Toen ik 15 was had ik een vriendje wat niet geloofde. Ik hield het 3 weken vol om het knagende stemmetje in mijn geweten weg te stoppen. Toen realiseerde ik me: als ik Jezus wil volgen vraagt Hij me Hem in alles gehoorzaam te zijn. Ik gaf mijn leven opnieuw aan Hem en maakte de verkering uit.

Daarna leerde ik Lucas kennen. Ik was gelijk onder de indruk: grappig, gedreven, bijdehand, leuk en gelovig! Al gauw waren we een setje. Samen gingen we op zoek naar Gods plan voor ons leven. In de gemeente kwam een oproep voor nieuwe tienerleiding. Dat leek me tof, maar… het was op vrijdagavond: mijn ‘voltige-avond’ (voor de geinteresseerden: voltige = turnen op een paard :)). Dus helaas, dat ging niet door, dacht ik. Voltige was m’n grote passie, ik deed het meerdere keren per week, hielp bij de beginnersles, dacht dagelijks na over nieuwe oefeningen voor m’n solo-oefening… ik stond ermee op en ging ermee naar bed. Nog een aantal keer kwam de oproep voor tienerleiding in de gemeente, maarja…

Tot de dag dat ik viel en m’n enkel blesseerde… Na een paar weken werd duidelijk dat ik nooit meer zou kunnen voltigeren. En toen kwam er ineens ruimte in m’n agenda. En werden we tienerleiding. We genoten ervan om samen te werken, lol te hebben met de tieners, de bijbel te bestuderen en na te denken hoe we dit door konden geven. En nu, 13 jaar verder, hangen we nog steeds rond in het jeugdhonk :).

Een andere plek waar we samen mochten dienen en waar we enorm van genoten was op de kinder- en tienerkampen van de Herikon: groepsleiding, sportleiding, activiteiten en workshops bedenken, gesprekken met tieners over moeilijke keuzes in hun leven, met kinderen praten over vragen over God, en de laatste jaren als hoofdleiding, het team van groepsleiders ondersteunen.

Door alle jaren heen was er van binnen een verlangen om dit werk niet alleen in de zomer, of een paar avonden per maand te doen, maar full-time. En misschien op een andere plek op de wereld? Getuigenissen van zendelingen, boeken en biografieen, spraken me altijd enorm aan. Wilt U dat wij ook gaan Heer?

Na ons bezoek aan Aruba 2 jaar geleden werd dit verlangen nog sterker. We baden, praatten met mensen. Kregen advies: als je concrete antwoorden van God wil, moet je concrete vragen stellen. En: God spreekt door Zijn Woord. Lees het, strek je naar Hem uit, verwacht dat Hij spreekt, zoek Hem.
Dat zijn we gaan doen: specifiek bidden en actief de bijbel lezen.
God sprak tot ons allebei op verschillende manieren. Ik werd aangesproken door teksten in Jesaja, waar ik in bezig was. Onder andere:

Ondertussen vormde de Heer ons, door dienen, het leven, moeilijke situaties, uitdagingen, relaties met mensen, ons huwelijk, vader en moeder worden. Wat leer ik veel over God en wandelen met Hem door de kinderen! Hij is zo groot en liefdevol, en ik ben soms net een eigenwijze peuter die denkt dat ie het wel beter weet… In Zijn wijsheid geeft God me de ruimte om het te proberen… en onderuit te gaan en te merken dat ik het niet kan (soms is daar een enkelblessure voor nodig, soms gelukkig iets minder pijnlijk :)). En gelukkig staat Hij altijd klaar met open armen, om mij genadig weer op weg te helpen. En net zoals een peuter heb ik er heel wat keren vallen voor nodig om te leren. Maar hoe meer ik Hem leer kennen, hoe heerlijker het is om Hem te vertrouwen.
Nu komt er een nieuwe stap… Zekerheden gaan wegvallen. Vertrouwde dingen worden anders. Geen familie en vrienden dichtbij om me overeind te helpen. Een vreemde zijn in een totaal andere cultuur. Ik ga nieuwe fouten maken (hou ik niet zo van… beetje perfectionistisch). Nieuwe uitdagingen…
Maar dezelfde God! Zijn Woord en Zijn beloften gaan met ons mee. Wil je voor me bidden dat ik helemaal op Hem zal vertrouwen? Dat we uit Zijn Genade zullen leven? Die is nieuw, elke dag, waar we ook zijn. Dank U wel!